Akciğer hipertansiyonu nedir?

CeReN

Üye
bir fazlaca kardiyolojik muayenede kıymet taşıyan pulmoner hipertansiyon (PAH) ya da (PH), hayati risk oluşturabilen bir hastalık olarak biliniyor. Her yaştan insanı etkileyebilecek bir hastalık olan pulmoner hipertansiyon, hastaların günlük aktivitelerini yerine getirememesine yol açıyor. Sık sık nefes darlığı, çarpıntı ve yorgunluk üzere şikayetlere yol açan bu hastalık, dikkatli bir ömür ve nizamlı takipler ile denetim altına alınabiliyor.


Akciğer hipertansiyonu, bedende dolaşan kanı oksijenlenmek üzere kalpten akciğerlere getiren damarlardaki kan basıncının artmasıdır. Kalp, akciğer hastalıkları niçinlerine bağlı olmakla birlikte romatizmal hastalıkların seyri sırasında da ortaya çıkabilmektedir. Akciğer tansiyonu kalıtsal yerde epeyce ender görülen bir hastalıktır. Lakin genelde hastalara epey geç teşhis konulduğu için hayli ileri evrelerde yakalanabilmektedir.

Pulmoner hipertansiyon ile birlikte pulmoner arterlerin duvarları kalınlaşır, sertleşir ve kanın geçmesine müsaade verilmez. Azalan kan akışı kalbin sağ tarafındaki atardamarlardaki kanın pompalanmasını zorlaştırır ve bu durum kalp yetmezliğine yol açar. Her yaştan insanı etkileyebilecek az bir durum olsa da farklı bir kalp ile akciğer hastalığı olan şahıslarda daha sık görülür.


Hastalar günlük aktivitelerini yapamayabilir

Akciğer tansiyonu yüksek olan hastalardaki en kıymetli belirti nefes darlığı ve çarpıntıdır. Hastalar çoklukla eski kondüsyonlarını yerine getiremediklerini tabir ederler. Pulmoner hipertansiyon bir epey belirtiyle kendisini gösterebilir. Bu belirtiler şu biçimde sıralanabilir:

– Nefes darlığı ve yorgunluk

– Baş dönmesi ve baygınlık

– Anjina (Göğüs ağrısı) ve çarpıntı

– Ayak bileklerinde, bacaklarda, karında şişlik ve ödem

– Günlük rutin aktiviteleri yerine getirmekte zorlanma

– Öksürük

– Halsizlik, süratli yorulma

– Dudaklarda ve ciltte mavimsi renk

Semptomlar efor sırasında berbatlaşabilir ve bunu etkileyebilir. Kardiyolojik denetimlerde pulmoner hipertansiyon açısından da kıymetlendirme yapılmalıdır. Belirtiler, hem kalple birebir vakitte akciğerle ilgili olduğu için bu tıp şikayetleri olan hastaların kardiyoloji uzmanı ve göğüs hastalıkları uzmanı tarafınca kıymetlendirilmesi gerekmektedir. Pulmoner hipertansiyon, 30 ila 60 yaşları içindeki bireylerde daha sık teşhis edilir. Yaşlanmak, pulmoner arteriyel hipertansiyon (PAH) geliştirme riskini artırabilir. Lakin, idiyopatik PAH genç erişkinlerde daha sık görülür.


Uyku apnesine dikkat

Pulmoner hipertansiyonun bir epey sebebi olabilmektedir. Örneğin akciğer hastalıkları, kronik bronşit, astım, KOAH üzere sıkıntılar niçiniyle pulmoner hipertansiyon gelişebilir. Uyku apnesi niçiniyle de pulmoner hipertansiyon gelişebilir. Bu hastalarda uykuda teneffüs durabildiği için oksijenlenme bozulur. Bu durum tedavi edilmezse pulmoner hipertansiyon oluşabilir. Bu durum kalp hastalıklarını da birlikteinde getirebilir. Ayrıyeten kalp hastalıkları, mitral darlık, kalp kası hastalıkları da pulmoner hipertansiyon sebebi olabilmektedir. Romatoid artrit, pulmoner emboli üzere problemler da pulmoner hipertansiyon niçinidir. Pulmoner hipertansiyon, sağ taraflı kalp büyümesi ve kalp yetmezliğiyle birlikte; aritmi, akciğerlerde kanama, kan pıhtıları üzere riskli durumlara niçiniyet verebilir. Pulmoner hipertansiyon için kesinlikle rutin kardiyolojik muayeneler yaptırılmalıdır.


Gebelik açısından riskli bir hastalık

Pulmoner hipertansiyon hastalarında gebelik epeyce risklidir. Ayrıyeten tedavide kullanılan ilaçlar da bebek için tehlikelidir. Ekseriyetle bu durumda gebelik önerilmez. Zira doğum esnasında annenin hayati riski yüksektir. Bu hastalığın bebeğe geçme riski de bulunmaktadır.


İlaç tedavisi öneriliyor

Akciğer hipertansiyonu tanısı alan hastaların yaşına ve altta yatan sebeplere nazaran tedaviler şekillenir. Anjiyografi daha sonrasında hastaların tanısı netleşir. Netleştikten daha sonra pulmoner hipertansiyon tedavi biçimlerine geçilir. Bu hastalıkta ilaç tedavisi seçenekleri vardır. Bu ilaçlar doktorlarca raporlanır. Hastalar 3 ayda bir tabip denetimlerine gelmelidir. Şayet tek bir ilaç kâfi gelmezse, hastanın durumuna bakılırsa ikinci ya da üçüncü ilaç durumuna geçilebilir.