Draqon
Aktif Üye
Serin California Current, Amerika Birleşik Devletleri’nin batı kıyısındaki üretken ve biyolojik çeşitlilik içeren bir ekosistemdir. Boyları 30 metreye kadar olan mavi balinalar, sadece birkaç santimetre küçük olan kril karidesini yerler, biraz daha küçük yüzgeçli balinalar hem kril hem de hamsi gibi küçük balıkları ve 15 metreye kadar olan iri ve tıknaz kambur balinaları yakalar. kril veya hamsi seçin. Ancak yüzen devlerin garaj büyüklüğündeki ağızlarında tonlarca yiyecek bitmiyor. Denizde her yerde bulunan mikroplastikler de burada giderek daha fazla bulunuyor. 0,001 ila 5 milimetre arasındaki parçacıklar – 1.500’den fazla farklı deniz hayvanı türünde zaten tespit edilmiş durumdalar.
Balinaların sağlığı üzerindeki kesin etkileri henüz tam olarak bilinmiyor. Ancak bir şey kesindir: Yiyeceklerle birlikte yutulan plastik parçacıklar özellikle sindirim sisteminde yoğunlaşır ve birçoğu dışkıyla atılır. Bununla birlikte, çok küçük parçacıklar veya bunların ayrışma ürünleri de bağırsak duvarından diğer organlara, balinalarda sözde yağ tabakasına geçer. Ancak yabancı cisimlerin hayvanların içinde ne gibi hasarlara yol açtığını bulmak için, öncelikle balinaların gerçekte nasıl ve ne kadar mikroplastik yuttuğunu belirlemek için kesin hesaplamalara ihtiyaç vardır. California Eyalet Üniversitesi’nden Shirel Kahane-Rapport ve Stanford Üniversitesi’ndeki Hopkins Deniz İstasyonu’ndan Matthew Savoca liderliğindeki bilim adamlarından oluşan bir ekip bu hazırlık çalışmasını üstlendi. Araştırmacılar şimdi yolu belirlemek ve balinalardaki plastik parçacıkların miktarını ölçmek için ilk kez modeller oluşturdular. Bu tür ekolojik modeller artık teorik ekolojinin önemli araçlarıdır.
Kaliforniya açıklarında balinalara kulak misafiri olmak ve onları gözetlemek
Bunu yapmak için, Kaliforniya Mevcut Ekosisteminde (CCE) 2010 ile 2019 yılları arasında toplanan 29 yüzgeçli balina, 126 mavi balina ve 65 kambur balinanın veri setlerini kullandılar. Balinaların hareketleri, akıllı saat boyutunda tuzlu suya dayanıklı bilgisayarlar olan CAT etiketleri kullanılarak kaydedildi. Bu ve diğer çalışma grupları teknelerden geçen balinaları etiketlediler ve verileri birlikte kullanıyorlar.
Shirel Kahane-Rapport (sağda) ve Lauren Kashiwabara bir mikroplastik örneği alıyor.
(Resim: Matthew Savoca)
Bu araştırma projesi için biyologlar, 36.000’den fazla balina yemeğinin sıklığı ve süresi hakkındaki bilgileri değerlendirdi. Çoğu zaman, etiketler sözde “akciğerle beslenme”nin açık kinematik imzasını kaydetmişti: Balina önce şanslarının güçlü kanat çırpmasıyla hızlanır ve suyu ve yiyeceği ağzına kapatmadan önce hızla av sürüsüne saldırır. Ardından tonlarca ağırlığındaki su dolması ileri hareketi yavaşlatır, ancak deniz devi momentumuyla daha da ileriye taşınır. Suyu dışarı iterken ve biyokütleyi yutarken, deniz devi yana doğru yuvarlanır. Bu, etiketlerin jirometrelerinden ve üç eksenli ivmeölçerlerinden gelen verilerle gösterilir.
Bir balinanın ağzı ne kadar büyük?
Avın ve mikroplastiklerin miktarı balinanın boyutuna bağlı olduğundan, biyologlar önce video drone’ları kullanarak vücut uzunluklarını kaydettiler. Araştırmacılar, bu şekilde belirlenen kambur, yüzgeçli ve mavi balinaların uzunluklarını, her balinanın toplam uzunluğuna ek olarak ağız boyutunun da belgelendiği tarihsel balina avcılığından elde edilen verilerle birleştirdiler. Bu, ağız hacminin hesaplanmasına izin verdi – bir mavi balinanın ağzı yaklaşık 80.000 litre tutar.
Araştırmacılar, balinaların yemek sayısını ve ağızlarının kapasitesini, balinaların avlarındaki mikroplastiklerin oranıyla desteklediler. Kaliforniya krili yengeci, sardalya ve hamsi ne kadar plastik parçacık taşır? Bu konuda deniz alanı için çok az araştırma yapılmıştır, bu nedenle biyologlar Kaliforniya sularından elde edilen sonuçları diğer deniz alanlarından alınan sonuçlarla desteklediler. Ayrıca, Kaliforniya’nın şu anki açıklarındaki balık ve karides sürülerinin derinliğini ve sürü yoğunluğunu belirlemek için balıkçılık yankı sirenleri kullandılar: tüm balinalar, kril yemek için genellikle 50 ila 250 metre derinliklere dalarlar; mikroplastiklerin en yüksek konsantrasyonu.
Deniz memelileri, mikroplastik yüklerinin yüzde 99’unu yiyecekleri ile birlikte yutarlar. Tam olarak ne kadarı yiyecek tercihine ve okyanus bölgesine bağlıdır. Okyanusun farklı bölgelerinden gelen farklı deniz hayvanı türleri, farklı düzeylerde kirliliğe maruz kalmaktadır. Araştırmacılar bu nedenle üç farklı senaryo modellediler: çok yoğun nüfuslu kıyılara sahip deniz bölgeleri en yüksek plastik kirliliğine sahipken, Antarktika gibi uzak bölgeler en düşük seviyede. Ayrıca kril ve balıkların plastik kontaminasyonu için düşük, orta ve yüksek seviyelerde mikroplastik içeren üç senaryo oluşturdular.
Derin kambur balinaların kril veya küçük balıkları yedikleri su sütunundaki mikroplastik konsantrasyonunun karşılaştırılması.
(Resim: Balinalar ve av çizimi: Alex Boersma; Filtre grafiği çizimi: Kıyı Çalışmaları Merkezi’nden Scott Landry; Veri: Nature Communications (2022).)
Küçük karideste hamsi veya ringaya göre biraz daha az plastik parçacık vardır, ancak balinaların doymak için çok daha fazlasını yemeleri gerekir. Örneğin, Kaliforniya açıklarında kril seven bir kambur balina günde dört milyona kadar mikroplastik parçası yerken, aralarındaki hamsi aşığı sadece 200.000 parça mikroplastik yutar. Yüzgeçli balina, yengeç-balık karışımıyla birlikte üç ila on milyon arasında parçacıktır. Deniz biyoloğu Kahane-Rapport, en olası senaryoda, bir mavi balinanın günde 10 milyona kadar plastik parça yediğini söylüyor: “Günde 43,5 kilograma kadar çıkabileceğini tahmin ediyoruz.” Kaliforniya Akıntısı’ndaki deniz devlerinin 120 güne kadar süren beslenme turu sırasında hayvan başına bir milyar parçacık bir araya geliyor.
Araştırmacılar, deniz memelilerinin bölgesel ve türe özgü mikroplastik yükünün ilk ölçümü ile temeli attı. Kahane-Rapport, bir sonraki projede balinaların dışkılarıyla ne kadar plastik salgıladıklarını ve vücutta kalan plastiğin balinaların sağlığı üzerindeki etkilerini araştırmak istediklerini söylüyor. Büyüleyici yüzücüler için veri toplama ve modellemede deniz biyoloğu ve meslektaşlarını daha fazla zorluk bekliyor.
(jle)
Haberin Sonu
Balinaların sağlığı üzerindeki kesin etkileri henüz tam olarak bilinmiyor. Ancak bir şey kesindir: Yiyeceklerle birlikte yutulan plastik parçacıklar özellikle sindirim sisteminde yoğunlaşır ve birçoğu dışkıyla atılır. Bununla birlikte, çok küçük parçacıklar veya bunların ayrışma ürünleri de bağırsak duvarından diğer organlara, balinalarda sözde yağ tabakasına geçer. Ancak yabancı cisimlerin hayvanların içinde ne gibi hasarlara yol açtığını bulmak için, öncelikle balinaların gerçekte nasıl ve ne kadar mikroplastik yuttuğunu belirlemek için kesin hesaplamalara ihtiyaç vardır. California Eyalet Üniversitesi’nden Shirel Kahane-Rapport ve Stanford Üniversitesi’ndeki Hopkins Deniz İstasyonu’ndan Matthew Savoca liderliğindeki bilim adamlarından oluşan bir ekip bu hazırlık çalışmasını üstlendi. Araştırmacılar şimdi yolu belirlemek ve balinalardaki plastik parçacıkların miktarını ölçmek için ilk kez modeller oluşturdular. Bu tür ekolojik modeller artık teorik ekolojinin önemli araçlarıdır.
Kaliforniya açıklarında balinalara kulak misafiri olmak ve onları gözetlemek
Bunu yapmak için, Kaliforniya Mevcut Ekosisteminde (CCE) 2010 ile 2019 yılları arasında toplanan 29 yüzgeçli balina, 126 mavi balina ve 65 kambur balinanın veri setlerini kullandılar. Balinaların hareketleri, akıllı saat boyutunda tuzlu suya dayanıklı bilgisayarlar olan CAT etiketleri kullanılarak kaydedildi. Bu ve diğer çalışma grupları teknelerden geçen balinaları etiketlediler ve verileri birlikte kullanıyorlar.
Shirel Kahane-Rapport (sağda) ve Lauren Kashiwabara bir mikroplastik örneği alıyor.
(Resim: Matthew Savoca)
Bu araştırma projesi için biyologlar, 36.000’den fazla balina yemeğinin sıklığı ve süresi hakkındaki bilgileri değerlendirdi. Çoğu zaman, etiketler sözde “akciğerle beslenme”nin açık kinematik imzasını kaydetmişti: Balina önce şanslarının güçlü kanat çırpmasıyla hızlanır ve suyu ve yiyeceği ağzına kapatmadan önce hızla av sürüsüne saldırır. Ardından tonlarca ağırlığındaki su dolması ileri hareketi yavaşlatır, ancak deniz devi momentumuyla daha da ileriye taşınır. Suyu dışarı iterken ve biyokütleyi yutarken, deniz devi yana doğru yuvarlanır. Bu, etiketlerin jirometrelerinden ve üç eksenli ivmeölçerlerinden gelen verilerle gösterilir.
Bir balinanın ağzı ne kadar büyük?
Avın ve mikroplastiklerin miktarı balinanın boyutuna bağlı olduğundan, biyologlar önce video drone’ları kullanarak vücut uzunluklarını kaydettiler. Araştırmacılar, bu şekilde belirlenen kambur, yüzgeçli ve mavi balinaların uzunluklarını, her balinanın toplam uzunluğuna ek olarak ağız boyutunun da belgelendiği tarihsel balina avcılığından elde edilen verilerle birleştirdiler. Bu, ağız hacminin hesaplanmasına izin verdi – bir mavi balinanın ağzı yaklaşık 80.000 litre tutar.
Araştırmacılar, balinaların yemek sayısını ve ağızlarının kapasitesini, balinaların avlarındaki mikroplastiklerin oranıyla desteklediler. Kaliforniya krili yengeci, sardalya ve hamsi ne kadar plastik parçacık taşır? Bu konuda deniz alanı için çok az araştırma yapılmıştır, bu nedenle biyologlar Kaliforniya sularından elde edilen sonuçları diğer deniz alanlarından alınan sonuçlarla desteklediler. Ayrıca, Kaliforniya’nın şu anki açıklarındaki balık ve karides sürülerinin derinliğini ve sürü yoğunluğunu belirlemek için balıkçılık yankı sirenleri kullandılar: tüm balinalar, kril yemek için genellikle 50 ila 250 metre derinliklere dalarlar; mikroplastiklerin en yüksek konsantrasyonu.
Deniz memelileri, mikroplastik yüklerinin yüzde 99’unu yiyecekleri ile birlikte yutarlar. Tam olarak ne kadarı yiyecek tercihine ve okyanus bölgesine bağlıdır. Okyanusun farklı bölgelerinden gelen farklı deniz hayvanı türleri, farklı düzeylerde kirliliğe maruz kalmaktadır. Araştırmacılar bu nedenle üç farklı senaryo modellediler: çok yoğun nüfuslu kıyılara sahip deniz bölgeleri en yüksek plastik kirliliğine sahipken, Antarktika gibi uzak bölgeler en düşük seviyede. Ayrıca kril ve balıkların plastik kontaminasyonu için düşük, orta ve yüksek seviyelerde mikroplastik içeren üç senaryo oluşturdular.
Derin kambur balinaların kril veya küçük balıkları yedikleri su sütunundaki mikroplastik konsantrasyonunun karşılaştırılması.
(Resim: Balinalar ve av çizimi: Alex Boersma; Filtre grafiği çizimi: Kıyı Çalışmaları Merkezi’nden Scott Landry; Veri: Nature Communications (2022).)
Küçük karideste hamsi veya ringaya göre biraz daha az plastik parçacık vardır, ancak balinaların doymak için çok daha fazlasını yemeleri gerekir. Örneğin, Kaliforniya açıklarında kril seven bir kambur balina günde dört milyona kadar mikroplastik parçası yerken, aralarındaki hamsi aşığı sadece 200.000 parça mikroplastik yutar. Yüzgeçli balina, yengeç-balık karışımıyla birlikte üç ila on milyon arasında parçacıktır. Deniz biyoloğu Kahane-Rapport, en olası senaryoda, bir mavi balinanın günde 10 milyona kadar plastik parça yediğini söylüyor: “Günde 43,5 kilograma kadar çıkabileceğini tahmin ediyoruz.” Kaliforniya Akıntısı’ndaki deniz devlerinin 120 güne kadar süren beslenme turu sırasında hayvan başına bir milyar parçacık bir araya geliyor.
Araştırmacılar, deniz memelilerinin bölgesel ve türe özgü mikroplastik yükünün ilk ölçümü ile temeli attı. Kahane-Rapport, bir sonraki projede balinaların dışkılarıyla ne kadar plastik salgıladıklarını ve vücutta kalan plastiğin balinaların sağlığı üzerindeki etkilerini araştırmak istediklerini söylüyor. Büyüleyici yüzücüler için veri toplama ve modellemede deniz biyoloğu ve meslektaşlarını daha fazla zorluk bekliyor.
(jle)
Haberin Sonu